ต้นคาง

ชื่อทางพฤกษศาสตร์  :  Albizzia  Lebbekoides,  Benth
วงศ์  :  LEGUMINOSAE
ชื่อที่เรียก  :  ภาคกลางและทั่วๆ  ไปเรียก  คาง,  จามจุรีป่า,  จามจุรีดง  ทาง
                    พายัพเรียก  กาง,  ก๋าง
ลักษณะ  :  ต้นคาง  เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่  ต้นสูงใหญ่  ใบ
                  ดกหนาทึบ  ใบเล็กเป็นฝอยคล้ายใบมะขามไทย  คล้ายใบทิ้งถ่อนหรือ
                  ใบจามจุรี  ยอดแดง  มีฝักแบนโตยาว  ดอกออกเป็นฝอยฟูเหมือน
                   ดอกจามจุรี  แต่สีเขียวๆ  ขาวๆ  มีกลิ่นหอม  ใบสดๆ  นำมาเคี้ยวแล้ว
                   บ้วนน้ำลายดูจะเป็นสีแดง
การเจริญเติบโต  :  มีขึ้นประปรายตามป่าเบญจพรรณ  ตามพื้นที่ลุ่มต่ำน้ำ
                             ขึ้นลงท่วมถึงได้  จะพบเห็นตามลำธารทั่วๆไป  มีทั้งในภาคกลาง
                             ภาคเหนือ  ภาคอีสาน
สรรพคุณ  :  เปลือก  มีรสฝาดเฝื่อน  นำมาปรุงเป็นยารับประทานแก้ท้องร่วง
                    แก้ลงท้อง  แก้ตกโลหิต  แก้บวม  แก้ฝี  แก้พยาธิเปื่อยเน่า  แก้ลำไส้
                    พิการ  บำรุงธาตุ  ทำเป็นยาอายุวัฒนะ  บำรุงเนื้อหนังให้บริบรูณ์
                    เปลือกนำมาฝนกับน้ำ  ทารักษาในโรคเรื้อน  แก้แผลเน่าเปื่อยเรื้อรัง
                    ทาฝี ใบ  ปรุงเป็นยาแก้ไอ  ดอก  มีรสหวาน  บำรุงธาตุ  แก้ปวด
                    บาดแผล  แก้พิษงู  แก้ฟกบวม
                    แก้คุดทะราด  แก้ไข้พิษที่เกิดจากตาอักเสบ
์