|
|
|
ประเภทของการละเล่น
วาร์เรน อี.โรเบิร์ตส์ แบ่งประเภทการละเล่นเป็น 11 ประเภทใหญ่ๆ แต่จะนำมากล่าวถึงเฉพาะประเภทที่ตรงกัการละเล่นของเด็กไทย ดังนี้ คือ
1.การเล่นทาย เช่น ทายหัวก้อย โพงพาง คลุมไก่
2.การกระโดด เช่น กระโดดเชือกเดี่ยว กระโดดเชือกคู่ ตั้งเต
3.ประเภทซ่อนหา เช่น ซ่อนหา กาฟักไข่
4.ประเภทปรับ ได้แก่ การเล่นที่ผู้แพ้ต้องรำ ร้องเพลง เขกเข่า กินน้ำ ฯลฯ เช่น ช่วงชัย หรือ ช่วงเชลย ขี่ม้าส่งเมือง
5.ประเภทไล่-จับ เช่น มอญซ่อนผ้า งูกินหาง
6.ประเภทคัดออก เช่น รีรีข้าวสาร ลิงชิงหลัก
7.ประเภทกระโดดข้าม เช่น เสือข้ามห้วย
8.ประเภทที่มีการใช้กระดาษหรือดินสอ หรือการวาดรูป เช่น เสือตกถัง จูงนางเข้าห้อง
9.ประเภทความแม่นยำ เช่น หมากเก็บ อีตัก ดีดลูกหิน เป่ายาง หรือเป่ากบ
10.ประเภทไม้ เช่น ไม้หึ่ง
11.ประเภทสำหรับเด็กเล็ก เช่น ตบแผละ จ้ำจี้ แมงมุมขยุ้มหลังคา ตีไก่ ขี้ตู่กลางนา เป่งยิ้งฉุบ จับปูดำ จีจ่อเจี๊ยบ
สุรสิงห์สำรวม ฉิมพะเนาว์ แบ่งประเภทการละเล่นของเด็กไทยเป็น 7 ประเภท คือ
1. การละเล่นโดยการเลียนแบบการทำงานของผู้ใหญ่
2. การละเล่นโดยการเลียนแบบการประกอบอาชีพของผู้ใหญ่
3. การละเล่นโดยการเลียบแบบวิธีหาอาหารของผู้ใหญ่
4. การละเล่นเพื่อความเพลิดเพลินของตัวเอง
5. การเล่นโดยมีกฎกติกา
6. การเล่นกับเพื่อนๆโดยไม่มีกฎกติกา
7. การเล่นแข่งขัน โดยมีการพนัน
ผ่องพันธุ์ มณีรัตน์ แบ่งการละเล่นของเด็กไทยออกตามกติกาการเล่นได้เป็น 2ประเภท
1.การเล่นที่เน้นการแพ้ชนะ ได้แก่การเล่นที่มีผู้แพ้ชนะแน่นอน
2 .การเล่นที่ไม่เน้นการแพ้ชนะ เป็นการเล่นเพื่อฆ่าเวลาเพื่อความสนุกสนาน
ถ้าแบ่งประเภทของการเล่นโดยถือเอาตัวผู้เล่นเป็นหลัก อาจแบ่งได้ 2 ประเภท คือ
1.การเล่นเป็นทีม เช่น เตย ช่วงเชลย ตี่จับ ไม้หึ่ง วิ่งเปี้ยว
2.การเล่นเดี่ยว เช่น ดีดลูกหิน โพงพาง ตั้งเต กระโดดเชือก หมากเก็บ จ้ำจี้ เป่ายาง งูกินหาง ไล่จับ รีรีข้าวสาร
|
| |
|
|
