ตอนเด็กข้าพเจ้ามีความใฝ่ฝันอยู่หลายอย่าง อยากเป็นทั้งหมอรักษาคนป่วย แบบมี คลินิก เป็นของตัวเอง อยากเป็นตำรวจหญิงมียศสูง ๆ และอยากเป็นพยาบาลคอยดูแลคนป่วย พอโตมาข้าพเจ้าก็ตัดสินใจที่จะเลือกเป็นพยาบาลทหารอากาศ เพราะข้าพเจ้ามีแรงบันดาลใจจากการไปเข้าค่ายลูกเสือ – เนตรนารี ที่กองบิน 4 ข้าพเจ้าอยากช่วยรักษาผู้ป่วยอาการสาหัสให้หาย และอยากจะคอยดูแล คอยรักษาคนในครอบครัวด้วยตนเอง ข้าพเจ้าตั้งใจอยากจะทำงานที่มั่นคง มีเงินเดือนใช้ และนำเงินที่ได้ส่งไปให้พ่อ – แม่ใช้ และอีกส่วนหนึ่งข้าพเจ้าจะเก็บเอาไว้สร้างบ้านหลังใหม่ให้พ่อ – แม่อยู่อย่างสบาย

มีคนเคยบอกข้าพเจ้าว่างานพยาบาลหนักเพราะต้องดุแลคนป่วยสารพัดไม่ว่าจะเช็ดอุจจาระหรือปัสสาวะ เราต้องทำได้ทุกอย่าง และต้องมีความอดทนสูง แต่ข้าพเจ้ากลับคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีซะอีก เพราะถึงยังไงเราก็ต้องทำอย่างนี้ให้กับพ่อ – แม่ ยามเมื่อท่านแก่ชราอยู่แล้ว เมื่อเราเลือกที่จะเป็นสิ่งนี้ เราต้องรู้และพยายามเข้าใจในหน้าที่ของมันและท่านก็ทำสิ่งเหล่านั้นให้ดีที่สุด
แค่นี้ชีวิตของเราก็อยู่อย่างมีความสุขได้แล้ว