สำหรับโดยทั่วไปบ้านคือที่อยู่อาศัยของมนุษย์ บ้านคือที่พักผ่อนพักพิง    หลบแดดหลบฝนบ้านทุกบ้านจะต้องมีห้องน้ำห้องครัวห้องนอน ห้องที่สำคัญที่ผมคิดได้ว่าน่าจะเป็นห้องน้ำ

เพราะห้องน้ำเป็นทุกสิ่งไม่ว่าเวลาอาบน้ำหลังจากที่เหนื่อยมา หรือการเข้าสุขาเราจะรู้สึกดีกับห้องน้ำแต่ถ้าหากห้องน้ำมีกลิ่น

ก็จะรู้สึกไม่ดีการที่จะดับกลิ่นห้องน้ำ เราครวญติดตัวดูดแต่บ้านผมไม่ต้องแค่นำมะกูดหั่นแล้ว

มาวางไว้ในห้องน้ำก็พอ

ในบ้านของผมมีคนอาศัยรวมตัวผมด้วยมีกันอยู่ 4คนคือ พ่อ แม่ และ พี่ เมื่อก่อนยายกับก๋ง

อยู่แต่ตอนนี้ท่านเสียชีวิตกันหมดแล้วก็เลยหรือกันอยู่ 4คน บ้านของผมมันไม่ได้ใหญ่โตเลิศหรูสวยงาม

อะไรเลยแต่มันก็พอที่จะเป็นที่อยู่อาศัยให้กลับผมได้ บ้านผมมี 3 ห้องนอน 1ห้องน้ำและห้องเก็บของ

บ้านของผมข้างบนเป็นไม้ข้างล่างเป็นปูนบริเวณรอบบ้านของผมวิวสวยมากเพราะมีต้นไม้และดอกไม้

เยอะมากตอนเช้าๆ ตื่นมาหอมกลิ่นมะลิมาก บ้านผมข้างหลังบ้านมีบ่อปลากัดอยู่ประมาณ 60-70บ่อ

ในการเลี้ยงปลากัดส่งขายเข้ากรุงเทพ และบริเวณบ่อปลากัดมีต้นไผ่อายุหลายสิบปี

ในเฉพาะช่วงเช้าภาพที่เห็นสวยงามมากสายน้ำที่ไหลไปแสงแดดอ่อนๆแต่สู้ ตอน

เย็นไม่ได้เลยเพราะตอนเย็นของแถวบ้านผมเป็นอะไรที่สวยงามมากเมื่อแสงแดดที่กำลังจะลับขอบฟ้านั้นจะมีสีส้ม แดงออกทองๆเมฆมีสีเหลืองเหมือนกับสำลี

ในบริเวณหลังบ้านผมเลยจากบ่อปลากัดไปซัก 20เมตรก็จะมี กงเต็กอยู่2ที่หน้ากลัวมากๆ

ในอนาคตถ้าผมโตขึ้นก็จะไม่ย้ายออกไปจากที่นี่

เพราะในชีวิตของผมย้ายบ้านมาหลายรอบแล้วผมก็เลยคิดว่าในชีวิตคงไม่ย้ายบ้านอีกต่อไปแล้ว

ก็เพราะไม่ใช่บ้านให้ที่พักพิงอาศัยแต่เพราะว่าที่ทุกคนในครอบครัวอยู่รวมกันอย่างมีความสุข

ผมเคยเสียใจมากตอนที่ยายเสีย ผมลองคิดดูสิ่งที่ยายทิ้งไว้ให้ก็คือบ้านผมก็เลยจะต้องดูแลและรักษา

ตาทวดของผมเป็นคนจีนแต่งงานกับยายผิวและมีลูกอยู่ 2คนคือยายเซียมเน้ย ยายเป๋อเน้ย แซ่ต่อ

ยายเซียมเน้ยได้แต่งงานกับก๋งซั่วและได้เปลี่ยนนามสกุลเป็น ทองใจเย็น ยายกับก๋งก็ได้ช่วยกัน

ทำมาหากินจนสามารถสร้างบ้านหลังนี้ขึ้นมาได้