|
|
ดิฉันจบมาจาก โรงเรียนศึกษาศาสตร์ ตอนประถมศึกษาปีที่ 6 และได้มาสอบเข้าที่
โรงเรียนนวมินทราชูทิศ มัชฌิม
ตอนอยู่ ม.1 ดิฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อน ๆ มาก
ตอนแรกที่เริ่มเข้าเรียนก็ไม่ค่อยพูดเป็นคนที่ค่อนข้างเรียบร้อย
แต่อยู่ไปนาน ๆ เข้า นิสัยเดิมก็เริ่มออกราย ไม่ค่อยเรียน เอาแต่เล่น
ไปวัน ๆ
เมื่อมาอยู่ ม.2 ดิฉันคิดว่าตัวเองก็โตขึ้นมาอีก 1ปี ก็มีความรับผิดชอบมากขึ้น สนิทกับเพื่อน มากขึ้น ดิฉันได้อยู่ ม.2 ก็ได้มีเพื่อนหลายคน เช่น น.ส.อัปสร ศรีผง น.ส.ฐิติพร ศรีดี
น.ส.เสาวภา แอลา น.ส.ปรียานุช วัฒนโล น.ส.นริศรา ตรีสังข์ (เขาเป็นคนเก่งคอมพิวเตอร์มากๆ)
น.ส.จิรารัตน์ บุญเนียม น.ส.จุฑาทิพย์ ต่อพันธุ์ น.ส.นิศารัตน์ พงษ์ประสิทธิ์ ก็อยู่ด้วยกันมา
เล่นด้วยกัน อย่างมีความสุข
เมื่อมาอยู่ ม.3 ก็จะถึงวันที่ทุกคนจะต้องสอบ เอ็นที มันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก และมันก็ผ่าน
ไปด้วยดี เมื่อมาถึงวันจากลาของ ม.3 ที่เพื่อน ๆ ต่างคนก็ต้องไปเรียนที่อื่น ตามสายที่ตนถนัด
ทำให้ดิฉันต้องจากเพื่อนดี ๆ ไปหลายคน
เมื่อมาอยู่ ม.4 ก็ได้มีเพื่อนใหม่เกิดขึ้นมาแทน ก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเองเริ่มกลับมาเหมือน ม.1
ใหม่อีกครั้ง ก็สนุกดี แต่ชีวิต ม.ปลาย แตกต่างกับชีวิต ม.ต้น มากคือต้องมีความขยันและมี
ความรับผิดชอบมากขึ้นเป็นหลายเท่า ดิฉันก็ปรับตัวเกือบจะไม่ทัน
พออยู่ ม.5 รู้สึกว่างานจะเยอะมาก ๆ และเกือบจะมีทุกวัน เมื่อยิ่งใกล้วันสอบ ก็รู้สึกขี้เกียจ
แต่ก็ต้องทน เพราะถือคติว่า ลำบากในวันนี้ สบายในวันหน้า และเป็นชีวิต ม.ปลายที่เหนื่อย เพราะ
ต้องเตรียมอ่านหนังสือเพื่อสอบเอ็นทรานซ์ แต่ชีวิตแบบนี้ก็สนุกดี ทำงานแข่งกับเวลา เป็นอะไร
ที่ขำ ๆ ไม่เครียด
|
|