ความใฝ่ฝัน

ในวัยเด็กตอนที่เรียนอยู่อนุบาลนั้นฉันเคยมีความฝันหลายอย่างมากมายทั้ง หมอ พยาบาล วิศวกร และอีกมากมาย
เพราะเห็นว่ามันเท่ม๊ากมากแต่พอโตขึ้นมาเริ่มโตและรู้เรื่องขึ้นในชั้นประถมศึกษา เห็นลุงเป็นตำรวจก็เลยอยากเป็นเหมือน
ลุงอยากปกป้องบ้านเมือง รักษาความสงบสุข แบบว่าอยากเป็น hero กับเค้าบ้างต่อมาในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3 เห็นป้าเป็นครูก็เลยอยากเป็นเพราะเห็นว่าวันเสาร์ อาทิตย์และเวลาปิดเทอมก็ได้อยู่บ้านไม่เหมือนอาชีพอื่นๆ
ที่ไม่มีวันหยุดได้แต่ทำงานตลอดแล้วก็เลิกเย็นด้วยไหนจะต้องทำโอทีอีกกว่าจะได้พักก็เช้าพอดีแต่คิดไปคิดมา
กับอยากเป็นนักเขียนอยากแต่นิยายแนวแฟนตาซีร์ให้เพื่อนอ่านเพราะเพื่อนแต่ละคนชอบอ่านนิยาย
อ่านการ์ตูนกันมากจนทุกคนคิดมาเป็นโรคระบาดอ่านการ์ตูนอ่านนิยายกันทั้งห้องโดยเฉพาะนิยายแนวรักหวานแว่ว
แต่ตัวฉันชอบอ่านนิยายแนวแฟนตาซีร์อยู่คนเดียวในห้องจนโดนเพื่อนว่าอยู่บ่อยๆ ฉันจึงคิดว่าอยากแต่งนิยายแนวแฟนตาซีร์ให้เพื่อนๆได้อ่านกันมั่งว่ามันสนุกยังไง และเมื่อได้ดูหนังเกาหลีเรื่องหนึ่งนางเอกเป็นไกด์ก็เลยอยากเป็นไกด์มั่ง
แต่ก็มีอีกเหตูผลหนึ่งคืออยากเป็นไกด์เพราะ อยากไปเที่ยวรอบ ไปเที่ยวที่ต่างๆที่สวย และที่ไม่เคยไปมาก่อนแล้วก็อยากพูดได้หลายภาษาโดยเฉพาะภาษาเกาหลี ภาษาญี่ปุ่น ภาษาฝรั่งเศส ภาษาอังกฤษ ต่อมาก็อยากเป็นพยาบาล
เพื่อที่จะได้เรียนจบแล้วกลับมาดูแลตา ยาย แม่ และญาติๆ ที่สุขภาพไมคอยแข็งแรง แต่ถ้าจะเรียนพยาบาลให้ โก้ โก้
ต้องนี่เลย พยาบาลทหารอากาศเป็นสิ่งที่ฝันและอยากเป็นมากที่สุดแต่ความฝันก็เป็นความฝันอยู่ดีเพราะเมื่อเทียบเกรดแล้วเกรดไม่ถึงและความฝันนั้นที่ฉันคิดว่าฉันไม่น่าทำได้แต่ด้วยความที่อยากเป็นจริงๆจึงทำให้ฉันคิดที่จะทำให้มันเป็นความจริงฉันเลยตัดสินใจเรียนต่อ ม .4 ในสายวิทย – คณิต ที่โรงเรียน นวมินทราชูทิศ มัชฌิม
แรกแรกก็กลัวไม่ไหวแต่เพื่อความฝันที่ฉันจะต้องทำให้มันเป็นจริงให้ได้ ก็เริ่มปรับตัวอ่านหนังสือให้มากขึ้น ขยัน ตั้งใจเรียน ไม่โดดเรียน เรียนพิเศษในวิชาที่ไม่เข้าใจเพื่อความฝันที่มันจะต้องเป็นจริงและในตอนนี้ฉันได้เรียนมาถึง
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/2 แล้ว จนในขณะนี้ฉันก็ยังอยากเป็นพยาบาลทหราอากาศอยู่เลยแต่เพราะว่าการที่จะสอบเข้าหรือเรียนพยาบาลทหารอากาศนี้เค้าเปิดรับสมัครน้อยมากและต้องใช้เกรดประมาณ 3.00ขึ้นแล้วตั้งเก่งภาษาอังกฤษด้วยแต่ฉันเกรดไม่ถึงแถมยังไม่เก่งภาษาอังกฤษเลยจึงคิดที่จะเรียนต่อเป็นครูดีกว่า