บ้านของฉัน

.

       บ้านของฉันตั้งอยู่ที่หมู่บ้านทำนบ ต.ทำนบ อ.ท่าตะโก จ.นครสวรรค์
เป็นบ้านไม้ขนาดปานกลาง รอบๆจะเป็นบ้านของเครือญาติ
หรือไม่ก็คนสนิทที่รู้จักกันมานาน มีพื้นที่ให้สำหรับวิ่งเล่นมากมาย
บ้านของฉันตั้งมาตั้งแต่สมัยปู่ทวดจนมาถึงปัจจุบันก็ได้มีการซ่อมแซม
เรื่อยมาให้มีสภาพที่จะสามารถคงอยู่ได้ บ้านฉันเป็นบ้านไม้สองชั้นมี
ใต้ถุนบ้านเพื่อให้รับลมได้สบาย บ้านข้างเคียงลักษณะก็จะคล้ายๆกัน
คือมีลักษณะยกตัวสูงมีใต้ถุนบ้านไว้นั่งเล่นเวลาตอนกลางวันที่อากาศ
ค่อนข้างจะร้อน และยังมีโรงรถไว้เก็บรถอีกด้วย ข้างๆบ้านก็จะมียุ้งไว้
สำหรับเก็บข้าวที่ครอบครัวได้เก็บเกี่ยว และอีกข้างหนึ่งของบ้านจะเป็น
คลองยาวเล็กๆมีต้นไม้ล้อมรอบให้พอร่มลื่น ถนนหน้าบ้านของฉัน
ไม่ใหญ่มากนักแต่ก็พอให้รถยนต์ขับผ่านได้สบาย
บ้านของฉันเป็นบ้านสองชั้นลักษณะยกตัวสูงมีทั้งหมดสามห้อง
มีห้องน้ำสองห้องด้วยกัน นอกบ้านปลูกดอกไม้ต้นไม้ประดับไว้
ให้พอสวยงามส่วนข้างหลังบ้านจะปลูกพืชผักสวนครัวไว้ทำกินกันเองในบ้าน

       ครอบครัวของฉันมีกันอยู่ 4 คนคือ พ่อ แม่ ฉัน น้องสาวและหมาอีกหนึ่งตัว
คุณพ่อของฉันเป็นผู้ชายตัวสูงผิวขาวแต่เนื่องจากมีอาชีพทำนาผิวจึงคล้ำ
เพราะแสงแดด พ่อของฉันเป็นคนใจดีมากถึงมากที่สุดท่านชอบตามใจฉัน
และน้องเสมอๆจนบางครั้งพ่อก็ถูกแม่บ่นที่ตามใจฉันกับน้องมากเกินไป
พ่อของฉันก็ได้แต่ขำๆเท่านั้น พ่อเป็นคนที่ชอบเหลือคนอื่นเวลาที่มีใคร
เดือดร้อนเรื่องเงินพ่อก็จะคอยช่วยเสมอ
แม่ของฉันเป็นคนตัวเตี้ยผิวคล้ำๆ ชอบบ่นจู้จี้จุกจิกแต่นั่นก็เป็นนิสัยของ
แม่บ้านฉันจึงชอบล้อแม่เรื่องบ่นอยู่เสมอๆ แม่มักชอบพูดเสมอ
ว่าอาชีพแม่เป็นอาชีพที่เหนื่อย สกปรก ฉันไม่เคยเถียง เพราะมันเป็นเรื่องจริง
แม่ทำอาชีพทำไร่ทำนาเวลาที่ฉันไปหาแม่ก็มักจะเห็นท่านกำลังทำงานเหงื่อเต็มตัว
เสมอฉันจึงอดสงสารแม่ไม่ได้ ถึงแม้ฉันจะแสดงออกถึงความสงสารด้วยพฤติกรรม
นอนดูทีวี กินขนมแต่ในใจลึกๆฉันสำนึกถึงบุญคุณของแม่เสมอมา ส่วนน้องของฉัน
เป็นผู้หญิงผิวคล้ำเหมือนแม่ ผอม และขี้โรคมากๆ ถ้ามีการถ่ายโอนอาการขี้โรค
ของน้องได้ฉันคงเป็นคนแรกที่ทำแบบนั้น น้องของฉันเข้าห้องไอซียูตั้งแต่ยังทารก
อาการตอนแรกเกือบจะไม่รอดถ้าไม่ได้ความรักของแม่และความหัวไวของแม่ป่านนี้
ฉันคงไม่ได้คอยหยอกล้อกับน้องอยู่แบบนี้ต้องขอบคุณกับความคิดของคุณแม่จริงๆ
สุดท้ายหมาของฉันเป็นหมาตัวผู้ พันธ์ชิสุตัวสีขาวน้ำตาล ซนมากถึงมากที่สุด
แต่ฉันก็ชอบเล่นกับมันอยู่เสมอๆและเนื่องจากฉันต้องเรียนในตัวเมืองจึงกลับบ้าน
ได้แค่วันเสาอาทิตย์เท่านั้นเมื่อฉันถึงบ้านหมาของฉันก็จะมาคอยและวิ่งเข้ามาหา
ฉันเสมอซึ่งเป็นความน่ารักที่มีอยู่ในตัวของมัน
          ฉันอยู่กับครอบครัวนี้มา 17 ปีแล้ว ฉันจึงรู้สึกรักและพันธ์กับทุกคนในบ้านมาก
ถึงแม้ว่าจะมีบางเวลาที่ทะเลาะกันไม่เข้าใจกันแต่ฉันอยากให้พวกเขารู้ว่า ฉันรักพวกเขามาก