ชื่อสามัญ                   Barking Deer
ชื่อวิทยาศาสตร์      Muntiacus muntjak
วงศ์                          CERVIDAE
ชื่ออื่น                        อีเก้ง, ฟาน, กวางเห่า

ลักษณะจำเพาะ
           เก้ง เป็นกวางขนาดเล็ก ลำตัวยาวประมาณ 1 เมตร สูงประมาณ 50 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 14-18 กิโลกรัม ตัวผู้มีเขาสั้นยาวประมาณ 15 เซนติเมตร และมีแขนงเล็กๆแตกออกข้างละสองกิ่ง ตัวเมียไม่มีเขา ขนตามลำตัวสีน้ำตาลแดง นอกจากเก้งเผือกที่มีขนสีขาวทั้งตัว มีต่อมน้ำตาขนาดใหญ่และแอ่งน้ำตาลึก ตัวผู้มีเขี้ยวยาวยื่นออกมานอกริมฝีปากใช้สำหรับป้องกันตัว ลูกเก้งมีจุดสีขาวตามตัว และจะค่อยจางหายไปเมื่อมีอายุได้ราว 6 เดือน ในเมืองไทยมีเก้ง 3 ชนิด คือ เก้งธรรมดา(Common Barking Deer) เก้งหม้อ (เก้งดำหรือเก้งดง) (Fea’s Barking Deer ) และเก้งเผือก(Albino Common Barking Deer )

การดำรงชีวิต
           เก้งชอบอาศัยอยู่ตามลำพังตัวเดียว ตามพงหญ้าและป่าทั่วไป เว้นแต่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์จึงจะอยู่เป็นคู่ สัตว์ป่าชนิดนี้จะออกหากินตอนเย็นและเช้าตรู่ ส่วนตอนกลางวันจะหลบนอนตามพุ่มไม้ เมื่อตกใจจะส่งเสียงร้องดัง “เอิ๊บๆๆ” คล้ายเสียงสุนัขเห่า และเป็นสัตว์ที่ว่ายน้ำเก่ง อาหารของเก้งคล้ายกับกวางทั่วไปคือ กินใบไม้อ่อน หน่อไม้อ่อน มะขามป้อม และมะม่วงป่า เริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุปีครึ่ง ออกลูกครั้งละ 1 ตัว

ถิ่นที่อยู่อาศัย
           เก้งเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ทั่วไปในภูมิภาคเอเชีย โดยเฉพาะเขตภูมิอากาศร้อนชื้น เขตที่มีเก้งอาศัยอยู่คือ ศรีลังกา อินเดียทางภาคใต้ จีนทางตอนใต้ พม่า มาเลเซีย เวียดนาม ลาว กัมพูชา อินโดนีเซีย และทุกภาคของประเทศไทย

เกร็ดน่ารู้

• เสียงเก้งคล้ายเสียงสุนัขเห่า จึงเรียกว่า “กวางเห่า”
• สามารถไปชมเก้งตามสวนสัตว์ได้ที่สวนสัตว์ดุสิต สวนสัตว์เปิดเขาเขียว สวนสัตว์เชียงใหม่ สวนสัตว์นครราชสีมา และสวนสัตว์สงขลา
• เก้งเผือกเป็นสัตว์หายาก ปัจจุบันไปชมได้ที่สวนสัตว์ดุสิตแห่งเดียวเท่านั้น
  
  

  ที่มา จากหนังสือสัตว์ในวรรณคดีไทย ผู้แต่ง วัชรี กำชัย และคณะ สำนักพิมพ์ บริษัท อักษรเจริญทัศน์ อจก.จำกัด  พิมพ์ครั้งที่ 2         กทม.ไม่ปรากฏปีที่พิมพ์
  ที่มาภาพ 
          http://www.bloggang.com/data/wildbirds/picture/1189306874.jpg
          http://www.nectec.or.th/oncc/province/pictures/n10/phbun-702-1.jpg