ประวัติของสมุนไพรไทย

               สมุนไพร หมายถึง “พืชที่ใช้ทำเป็นเครื่องยา” ส่วน ยาสมุนไพร หมายถึง “ยาที่ได้จากส่วนของพืช สัตว์ และแร่ ซึ่งยังมิได้ผสมปรุง หรือ แปรสภาพ” ส่วนการนำมาใช้ อาจดัดแปลงรูปลักษณะของสมุนไพรให้ใช้ได้สะดวกขึ้น เช่น นำมาหั่นให้มีขนาดเล็กลง หรือ นำมาบดเป็นผง เป็นต้น
               สมุนไพรนอกจากจะนำมาใช้ประโยชน์เป็นยารักษาโรคแล้ว ยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ทางด้านอื่นๆอีก เช่นนำมาบริโภคเป็นอาหาร อาหารเสริมสุขภาพ เครื่องดื่ม สีผสมอาหาร และสีย้อม ตลอดจนใช้ทำเครื่องสำอางอีกด้วย
               การใช้สมุนไพรเป็นยาบำบัดโรคนั้น อาจใช้ในรูปยาสมุนไพรเดี่ยวๆ หรือใช้ในรูปตำรับยาสมุนไพร ปัจจุบันตำรับยาสามัญประจำบ้านแผนโบราณที่กระทรวงสาธารณสุขอนุญาติให้ใช้ รักษาโรคได้ มีทั้งหมด 28 ขนาน เช่น

       ยาจันทน์ลีลา ใช้แก้ไข้ แก้ตัวร้อน
       ยามหานิลแท่งทอง ใช้แก้ไข้ แก้หัด อีสุกอีใส
       ยาหอมเทพพิจิตร แก้ลม บำรุงหัวใจ
       ยาเหลืองปิดสมุทร แก้ท้องเสีย
       ยาประสะมะแว้ง แก้ไอ ขับเสมหะ
       ยาตรีหอม แก้ท้องผูกในเด็กระบายพิษไข้
       สำหรับสมุนไพรที่นิยมใช้เดี่ยวๆ รักษาอาการของโรคที่พบบ่อยๆ ได้แก่
       สมุนไพรแก้ไข้ ฟ้าทะลายโจร บอระเพ็ด
       สมุนไพรแก้ท้องเสีย กล้วยน้ำว้า ทับทิม ฝรั่งดิบ
       สมุนไพรแก้ไอ มะแว้ง ขิง มะนาว
       สมุนไพรแก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ขมิ้นชัน แห้วหมู กระชาย
       สมุนไพรช่วยให้นอนหลับ ขี้เหล็ก ดอกบัวหลวง หัวหอมใหญ่
       สมุนไพรแก้เชื้อรา กระเทียม ข่า ชุมเห็ดเทศ
       สมุนไพรแก้เริม เสลดพังพอนตัวเมีย และตัวผู้

ที่มาภาพ
   1.http://www.bao-irbeautina.com/article/art_275286.jpg
   2.http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRKMBJH8rvEaD-YHvRieZvpEt0mFKmS0FTIgjIQj-
97plF7PM7V