สุภาษิต หมายถึง
        ถ้อยคำที่สั่งสอนหรือห้ามโดยตรง มีคำเปรียบเทียบบ้างไม่มีบ้าง เช่น คบคนให้ดูหน้า ซื้อผ้าให้ดูเนื้อ, อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา, น้ำเชี่ยว อย่าขวางเรือ
คำพูดที่ถือเป็นคติ   มีความลึกซึ้งใช้สั่งสอนถือเป็นการวางแนวและแสดงค่านิยมของมนุษย์มาแต่โบราณกาล    เช่น  สุภาษิตสอนหญิง   สุภาษิตพระร่วง   ก็มีข้อความสั่งสอนที่ค่านิยมของสมัยนั้นๆไว้อย่างชัดเจนตลอดจนพุทธสุภาษิตคำสั่งสอนตามแนวทางพระพุทธศาสนาข้อความหรือถ้อยคำสั้น ๆ มีความกะทัดรัด  มักมีความหมายไปในทาง แนะนำสั่งสอน  มีคติสอนใจ  ให้ความจริงเกี่ยวกับความคิดและแนวปฏิบัติซึ่งสามารถพิสูจน์เชื่อถือได้
ลักษณะของสุภาษิต 

        สุภาษิตมักจะเป็นข้อความสั้น ๆ  ใช้คำง่าย ๆ แบบเอกรรถประโยค  หรือเป็นประโยคแบบอเนกรรถประโยคก็ได้  และมักจะมีลักษะเปรียบเทียบหรืออุปมาอุปไมย  สามารถแบ่งได้  ดังนี้
(๑)  สุภาษิตของนักปราชญ์ต่าง ๆ รวมถึงพุทธภาษิต  เช่น
-    ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว
-    ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
-    ความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของคนดี
-   จงเตือนตนเองด้วยตนเอง
(๒)  สุภาษิตชาวบ้าน  เป็นสุภาษิตที่ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้กล่าว  เช่น
-   นอนสูงให้นอนคว่ำ  นอนต่ำให้นอนหงาย
-    ยิ่งหยุดยิ่งไกล  ยิ่งไปยิ่งแค่ ( แค่  แปลว่า  ใกล้ เป็นภาษาปักษ์ใต้)
-     อย่ารักเหากว่าผม  อย่ารักลมกว่าน้ำ  อย่ารักถ้ำกว่าเรือน อย่ารักเรือนกว่าตะวัน