บ้านของฉัน

สวัสดีค่ะ ต่อไปนี้จะเป็นการบรรยายเกี่ยวกับบ้านของฉัน บ้านของฉันนั้นมี2หลังฉันเรียกบ้านใหญ่กับบ้านเล็ก บ้านใหญ่จะอยู่ในซอยเป็นบ้าน2ชั้นข้างๆมีพื้นที่มากมายแม่เอาไว้ทำแปลงคะน้าน้ำหยดทุกปี บ้านใหญ่ไม่มีคนอยู่แต่ฉันก็ไปนอนเล่นทุกวันเพราะเป็นบ้านที่เก็บของด้วยส่วนบ้านหลังใหม่ที่เปิดร้านขายของชำอยู่หน้าถนนนั้นเล็กกว่าบ้านใหญ่แต่ก็มีทุกอย่างครบ บ้านของฉันตั้งอยู่บ้านเลขที่66/1 ม.18 ต.สำโรงชัย อ.ไพสาลี จ.ครสวรรค์ บ้านของฉันนั้นเป็นบ้านปูนลักษณะชั้นเดียวสีหมากสุก ภายในบ้านก็มีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องน้ำ และหนึ่งห้องโถง ก่อนนี้เมื่อไม่นานบ้านฉันเปิดเป็นร้านขายของชำ แต่ตอนนี้ปิดแล้ว เพราะฉันได้ย้ายเข้ามาเรียนในตัวจังหวัด  ที่บ้านอยู่กันสามคน มีแม่ผู้รักยิ่งมีฉันและมีพี่ชายผู้ขยันและรักครอบครัวเราอย่างมากพ่อเราเสียตั้งแต่เรายังเล็กแม่เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งเพื่อนทั้งทุกๆอย่างแม่เป็นไอดอลแม่เก่งมาก บ้านเราหลังไม่ใหญ่ แต่อยู่กันอย่างอบอุ่นมีความสุขมากในทุกๆครั้งที่นั่งนอนดูทีวีพร้อมกัน  ข้างๆบ้านทางขวามือจะเป็นคลอง หน้าบ้านเราติดถนนใหญ่ ติดมุมสะพาน ข้างบ้านทางซ้ายมือเป็นศาลาไว้สังสรรค์นั่งพูดคุยกับพี่ป้าน้าอาทุกๆเย็น หน้าบ้านทำด้วยประตูกระจกตลอดแนว บ้านเราอยู่ซอย1ของหมู่บ้าน พอขึ้นชั้นมัธยมปลายฉันก็ได้สอบเข้ามาเรียนในตัวเมืองของจังหวัดนครสวรรค์ที่แม่ยอมให้มาเรียนเพราะสอบได้แผนการเรียนวิทย์-คณิต จึงทำให้จากบ้านแม่จึงปิดกิจการขายของชำเพราะแม่ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ฉันจะกลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์โดยนั่งรถตู้กลับบ้างรถเมล์บ้าง การจากบ้านมาเรียนไกลถึง60กิโลเมตรมันทำให้คิดถึงบ้านจนน้ำตาไหลทุกคืนในช่วงแรกๆปัจจุบันนี้ก็กลับทุกเสาร์อาทิตย์แทบไม่อยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆเพราะต้องกลับมาหอแต่ก็ต้องนึกไว้ว่านี่มันคือหน้าที่เรา..เราเหนื่อยแต่จะไม่ลืมว่ายังมีคนที่เหนื่อยกว่าเรา ขอบคุณบ้านที่เป็นที่พักพิงกายพิงใจในทุกๆเวลา ยามทุกข์กายทุกข์ใจมีทั้งแม่และพี่ชายคอยให้คำปรึกษาและกำลังใจฉันมาโดยตลอด ส่วนเรื่องราวคนข้างบ้านของฉันบ้านฉันเป็นบ้านหลังแรกของหมู่บ้านทุกๆคนจะชอบมานั่งคุยกันนั่ ใกล้ๆบ้านของฉันมีโรงเรียนประจำหมู่บ้านชื่อว่าโรงเรียนวัดบ้านใหม่กระโดนปมและถัดจากวัดมาไม่ไกลมากนักก็จะเจอวัดของหมู่บ้านฉันบ้านนั้นร่มรื่นมากแม่ฉันชอบทำบุญและฉันก็ชอบทำบุญมากทุกเช้าจะตื่นมาใส่บาตรพระทุกๆวันก่อนฉันไปโรงเรียนเมื่อตอนฉันยังไม่ย้ายมาอยู่โรงเรียนในตัวเมือง ตอนนั้นที่บ้านฉันยังเป็นร้านขายของชำอยู่นั้นฉันชอบที่จะทอนเงินคิดเงินฉันชอบที่จะถามลูกค้าว่าซื้ออะไรค่ะ หาของเจอหรือเปล่าค่ะ ฉันชอบรอยยิ้มที่ลูกค้าส่งกลับมาให้ฉัน แต่พอปิดกิจการไปฉันก็ไม่เคยได้ทำหน้าที่นั้นอีกเลย แต่ตอนนี้ตอนที่ฉันต้องย้ายมาเรียนในเมืองแม่ก็เลยไม่ขายของแล้วเพราะแม่ต้องออกไปทำงานข้างนอกแม่ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเลยไม่มีเวลานั่งอยู่ร้าน บ้านของฉันนั้นมุงด้วยหลังคากระเบื้องสีหมากสุก ตัวบ้านก็จะทาสีคล้ายๆสีส้ม ข้างๆบ้านฉันถัดไปจะเป็นบ้านญาติๆฉันทั้งนั้นทั้งบ้านตาบ้านลุงบ้านน้า มีอะไรก็จะนำมาแบ่งกันเสมอ ถ้าช่วงเทศกาลทีนะยิ่งพี่ๆฉันที่ไปเรียนต่างจังหวัด พี่ป้าน้าอาที่ทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ก็จะกลับมาพร้อมหน้ากันหมดในช่วงปีใหม่เราก็จำอะไรกินกันเป็นครอบครัวใหญ่ฉันมีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับครอบครัวใหญ่ที่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ฉันอยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็กๆสมัยนั้นซอยในบ้านยังเป็นถนนดินอยู่เลย ฉันชอบตอนเวลาตอนเย็นๆแม่ฉันจะชอบพูดเสียงดังกับญาติๆฉัน ฉันมีความสุขมากที่ได้บรรยายเกี่ยวกับบ้านของฉันเพราะมันทำให้ฉันมีรอยยิ้มและมีความสุขเพราะไปอยู่ไหนอยู่กับใครก็ไม่สุขใจเท่าอยู่บ้านเราหรอก ฉันรักแม่พี่ชายและครอบครัวมากถ้าไม่มีบ้านหลังนี้ถ้าไม่มีที่พักกายให้กับฉันนี้ฉันคงไม่มีความสุข